วันเสาร์ที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2554

Beck : ปุ ปะ จังหวะ ฮา

ผมจำได้ว่าครั้งแรกที่ผมเห็นหน้าปกของ Beck นั้น ผมมองข้ามไป และไม่ได้มีความคิดอยากจะซื้อมาอ่านแม้แต่น้อย อาจเป็นเพราะลายเส้นที่ดูไม่ถูกโฉลกกับผมมากนัก

ผ่านไปอยู่นานสักช่วงหนึ่งจน Beck ออกมาถึงรวมเล่มเล่มที่ 4 ถ้าผมจำไม่ผิด ผมมีโอกาสได้คุยกับเพื่อนที่เล่นดนตรีด้วยกันว่า Beck นี่ล่ะ สุดยอดความมันส์ของการ์ตูนดนตรี ผนวกกับช่วงนั้นที่ผมไม่ได้มีอะไรอ่านเป็นพิเศษ ทำให้ผมต้องไปซื้อหา Beck มาอ่านจนได้

จำได้ว่าหายากอยู่ในระดับหนึ่ง เพราะซื้อหาเล่ม 1 ไม่ได้ จนต้องเที่ยวตระเวนวุ่นอยู่พักหนึ่ง
พอหาได้ และ กลับมาอ่าน

...ความคิดที่ผมมีต่อ Beck ก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
...ผมว่าหนังสือเรื่องนี้มันร้องเพลงได้!!!

ผมเป็นคนที่อ่านหนังสือเยอะในระดับหนึ่ง แต่นี่เป็นเล่มแรกของหนังสือการ์ตูนดนตรี ที่ผมแทบจะได้ยินเสียงเพลงะไหลมาพร้อมกับตัวหนังสือ!

เรื่องราวของ Beck ไม่ไดเป็นตามสูตรสำเร็จทั่วไปนัก
ปูพื้นจากตัวละครตัวเอกที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบอะไรมากนัก ออกจะเป็นเด็กขี้แพ้ธรรมดาๆในโรงเรียนซะด้วย
แต่จับพลัดจับผลูทำให้หนุ่มน้อยวัย 14 ที่ชื่อว่า "โคะยูกิ" ได้เริ่มมาเล่นกีต้าร์
จากนั้นโลกของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

Harold Sakuichi ผู้เขียน ได้เล่าเรื่องอย่างน่าสนใจ และตีแผ่มุมมองหลากหลายมุมที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนในอุตสาหกรรมดนตรี

จากวางอินดี้เล็กๆ กลายเป็นวง Rock ชื่อก้องโลก

หนทางของพวกเขาไม่ง่ายดายนัก

แต่ผมเชื่อว่า ทันทีที่คุณได้เริ่มงานเรื่องราวเหล่านี้

คุณอาจจะนึกถึงฝันที่เคยคิดเอาไว้เมื่อตอนยังเป็นเด็กก็ได้...

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น